Nowości bibliograficzne

• Luciano Manicardi, La vita religiosa radici e futuro. (Problemi di vita religiosa), EDB 2012 

Quale futuro per la vita consacrata? Come rinnovarla? «La crisi non impedisce il futuro, ma ne è spesso la condizione, spesso è la fucina che lo prepara affinando, bruciando, purificando, eliminando...» (dall'Introduzione). Le pagine proposte dall'autore intendono cogliere l'attuale crisi della vita consacrata come appello e come possibilità. Sull'esempio e sul fondamento della vita e della pratica di umanità di Gesù, di cui testimoniano i Vangeli, la vita religiosa è chiamata a essere anzitutto una vita umana e umanizzata all'interno delle strutture antropologiche del celibato e della vita comune. Emerge qui l'importanza delle dinamiche relazionali, della comunicazione e dell'autorità nella vita comunitaria per caratterizzare la qualità umana ed evangelica della vita religiosa. Questi alcuni dei nodi affrontati dall'autore disegnando un percorso di semplificazione e di essenzializzazione che la vita religiosa è chiamata a intraprendere.

• Lécrivain, Philippe, Vita religiosa in tempo di crisi: un rischio e un'opportunità, EDB 2012 

La vita consacrata è un modo di vivere il Vangelo sulla scia di un fondatore. Partendo da questi due riferimenti - Vangelo e mandato del fondatore - l'autore ricostruisce come e con quali intenti sono emersi, lungo la storia del cristianesimo, i tratti tipici che caratterizzano la vita monastica e religiosa. Individua le ragioni teologiche e storiche che hanno prodotto i grandi modelli, spirituali e giuridici, che così fortemente hanno caratterizzato il cattolicesimo occidentale. Colloca, infine, questi modelli nella crisi presente, per individuare motivi di attenzione, ragioni di speranza, prospettive su cui costruire. Egli giunge quindi a concludere che la vita religiosa, così come lo stesso cristianesimo, non è in crisi a motivo della nequizia dei tempi, ma perché, chiamata a superare se stessa per ritrovare le grandi intuizioni fondatrici, fatica a conformarsi a Cristo in modo nuovo nella forza dello Spirito. Vera e propria teologia fondamentale della vita consacrata, il volume costituisce un punto di riferimento nel ripensamento di quest'ultima per l'oggi e guardando al futuro.

• Cozza, Rino, Voglia di vita evangelica. Nuovi modelli di vita religiosa, EDB 2012 

La vita consacrata fatica a pensarsi e proporsi in modo nuovo, soprattutto in Occidente. Ma essa rimarrà viva solo se saprà non farsi paralizzare da un'identità predefinita, se saprà rispondere alle aspettative dell'attuale società, che dai consacrati si attende di vedere il riflesso concreto dell'amore di Cristo per ogni persona e della sua attitudine guarente, attraverso forme che portino anche pienezza di umanità. Il volume non si ferma all'analisi e alla denuncia, ma aiuta ad aprire il cuore alla speranza, indicando nuovi cammini possibili, segnalando in particolare alcune scelte: vera e profonda attenzione ai segni dei tempi, condivisione carismatica con i laici e fraternità che si fanno carico di una nuova uguaglianza e di una nuova libertà, fuoriuscita dalle solite prassi istituzionali di governo e di amministrazione.

Formacja w miejscach, które przemawiają

“Było to dla mnie nowe doświadczenie Boga żywego i prawdziwego” - mówią uczestnicy kursu formacyjnego języka portugalskiego, który odbył się w dniach 10-31 maja 2012. Wzięło w nim udział trzydziestu jeden braci pochodzących z Portugalii, Timor Est, Paragwaju i z Brazylii (Bahia-Sergipe, Paranà-Santa Catarina, Maranhão-Pará-Amapá, Cearà-Piauí, San Paolo, Brasil Oeste, Brasil Central, Rio Grande do Sul, Nordeste do Brasil). Po wprowadzeniu teoretycznym i rezydencjalnym we Frascati uczestnicy wyruszyli w pielgrzymkę w miejsca franciszkańskie i kapucyńskie: Asyż i okolice, Camerino i San Giovanni Rotondo. Z przeżytego doświadczenia zrodziło się wiele refleksji, pytań, postanowień i modlitw.
„W tych miejscach nawet kamienie mówią, a św. Franciszek nauczył mnie przeżywać zarówno momenty trudne, jak i radosne w życiu”; „Życie Franciszka i pierwszych kapucynów są dla mnie wyzwaniem, aby znaleźć sposób przeżywania dzisiaj autentycznie mojego powołania i dawać świadectwo charyzmatu franciszkańsko-kapucyńskiego”; „Jeśli nie będę czerpać ze źródła, moja praca nie przyniesie owocu”; „Uświadomiłem sobie, jak pięknie być kapucynem!”; „Dzięki Ci Panie za wszystko, dzięki!”.
Kurs zakończył się spotkaniem z Ministrem generalnym i uczestnictwem w środowej audiencji generalnej z papieżem Benedyktem XVI.

II Międzynarodowy Tydzień Pojednania

Także w tym roku wpłynęły zgłoszenia uczestnictwa z różnych stron świata w II Międzynarodowym Tygodniu Pojednania (Włochy, Niemcy, Irlandia, Węgry, Polska, Hiszpania, Liban, Tanzania, Erytrea, Argentyna, Peru, Porto Rico i Meksyk). 

Spotkanie zorganizowane w braterskiej współpracy przez Generalny Sekretariat Formacji Zakonu i Sanktuarium Św. Pio z Pietreliciny, odbywało się w San Giovanni Rotondo w dniach 13-17 lutego, pod hasłem „Sakrament Pojednania a Nowa Ewangelizacja”. 

Arcybiskup Rino Fisichella, jako pierwszy, przedstawił wzajemną relację dwóch fundamentalnych elementów sympozjum: „Bez głoszenia nawrócenia nie można mieć świadomości własnego grzechu a bez sakramentu pojednania nie można mieć efektywnej ewangelizacji, zdolnej dać głębokie doświadczenie miłości Boga, która wiąże się z miłosierdziem. W zaangażowaniu w nową ewangelizację odnowa duszpasterska powinna silnie wpływać na przywrócenie centralnego miejsca sakramentowi pojednania” – mówił Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Promocji Nowej Ewangelizacji. Kolejne wystąpienia zmierzyły się z tematem Sympozjum z rożnych perspektyw: prof. Gerhard Hotze mówił o fundamentach biblijnych, o. Marko Rupnik SJ przestawił perspektywę teologiczną, a bp. Thomas Menamparampil pastoralną. 

Do okrągłego stołu zostali zaproszeni Dr Aldo Maria Valli, watykanista z redakcji informacji RAI UNO, br. Carlos Novoa, Defi nitor generalny, br. David Songy, koordynator formatorów kapucyńskich w USA i br. Francesco Neri, Minister Prowincjalny z Puglii. Dr Stefano Campanella, dyrektor Tele Padre Pio przybliżył świadectwo ewangelizacji św. Pio poprzez konfesjonał. W podsumowaniu br. Valerio Mauro, z Prowincji Toskanii stwierdził: “Sakrament pojednania był wielokrotnie interpretowany nie jako specyfi czny ryt sakramentalny, ale jako pieczęć całej misji ewangelizacyjnej w szerokim rozumieniu tego słowa, która dokonuje się w Kościele i przez Kościół”. 

Oprócz części o charakterze intelektualnym, podczas Sympozjum dużą uwagę poświęcono celebracjom liturgicznym, w szczególności liturgii sakramentu pojednania, aby w ten sposób treści dyskutowane w auli mogły być przeżyte w konkretnym doświadczeniu duchowym. Liturgii pokutnej przewodniczył Abp Piero Marini, Przewodniczący Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych, dawny mistrz ceremonii papieskich. Ważną okazała się także obecność Ministra generalnego, br. Mauro Jöhri, który przewodniczył nieszporom na rozpoczęcie Sympozjum, Regenta Penitencjarii Apostolskiej, Abp Gianfranco Girotti, i ordynariusza miejsca, Abp. Michele Castoro oraz Wikariusza generalnego, br. Felice Cangelosi, który zakończył całe spotkanie Mszą św.